Kendinden küçük kardeşiniz olunca hayatınız boyunca bir çok hayvanın sorumluluğu ister istemez size havale kalabiliyor.
Veterinlerler gerçekten çok ilginç insanlar oluyorlar. Tabi bu biraz datıbba yaklaşımınız ile alakalı çünkü kimse veterinere gittiğinde gerçek bir doktor ile karşı karşıya olduğunu düşünmüyor.
Veteriner hekimlik son derece öncemli bir meslek ama bazen öyle olaylar oluyor ki ister istemez bu gerçeği unutuyoruz.
 |
| İran Kedisi, Sarmanullah |
Kedinin salaklığına mı gelmiş nedir, binanın 4 ya da 5inci katından betonu boylamış. Dört ayak üstüne de düşmemiş zavallıcık. Bulduğumuz zaman sersefil haldeydi.
İlk müdahele tabi ki her zamanki gibi bana kaldı. O zamanlar oturduğumuz evin yakınlarında ciddiyetli gözüken çok katlı bir hayvan hastanesine götürdüm hemen.
Kedici hemen içeri alıp beni ayrı bir yerde oturttular. Vakit geçmek bilmiyordu. Sigara üstüne sigara tüttürüyordum. Kapının üzerindeki plastik kaplamalı Nacar marka duvar saatinin yelkovanı durmuştu sanki. Fonda hüzünlü film müzikleri çalıyordu.
Derken muayene odasının kapısı usulca açıldı ve ağır ama sakin adımlarla, o kahraman kostümü misali önlüğü ile veteriner hekim bey çıktı.
İnsana güven veren bir duruşu vardı. Onun o halini görünce biraz olsun içime bir rahatlık geldi.
Gözlerini üzerime dikti. "Kedinin yakını siz misiniz?" dedi. "Benim" dedim. "Sizinle yalnız konuşalım" dedi. Zaten yalnızdık duruma anlam veremedim.
Şu ana kadar ki olayları biraz renkledirmiş olabilirim ama şimdi yazacaklarım yüzde yüz gerçektir.
"Nasıl durumu?" dedim. Derin bir nefes aldı, göğsünü dikledi; "Yako Bey..." dedi."Tıpta yüzde yüz yoktur..." Bunu duyup da gülmeye başlayınca zaten ipler koptu. Sanki çok yakın bir aile bireyi by pass olmuş da beş damarı değişmiş gibi..
---------
Sonradan anlaşıldı ki çene kemiğinde şu an adını hatırlayamadığım türden bir kırık varmış ve bunu Türkiye'de yapabilen bir tek hekim varmış. O da Ankaradaymış.
Nasıl ki zengin vatandaşlarımız ciddi hastalıklarında yurt dışına giderler, bizim kedi de şehir dışına gitmek üzere hazırlandı. Ambulans uçakla Ankaraya gittik (dediğim gibi bazen renklendirebiliyorum hikayelerimi), ameliyatı olduk ve döndük.
Bu kadar hayatta kalma çabası, kaderden kaçılamıyor sevgili okuyucularım. Kardeşim olayın üzerinden kısa bir zaman sonra kediyi kaybetti.
Yani kutuplara bırakılan kedilerin milyonlarca kilometre yol katedip sokağına numarasına kadar evinize geldiği hikayeleri unutun. Ya da mefta oldu zavallıcağız.
----------
Geçenlerde de bizim kızı götürdüm. Hamile olduğundan kıllanıyorum biraz(kızım dediğim 1 numara köpek, dişi).
Gerçi erkek köpeğin cevherini gördükten sonra hamile olmaması olanağı zaten çoktan ortadan kalktı. Herifin boyu 30cm, cevherin 25. Zavallıcık yere sürttüğünden yürüyemez hale geldi.
Yine gittik doktor amcalara.
"Yüksek ihtimal hamiledir, on beş gün sonra ultasona geliyorsunuz !"....
Bilmiyorum veterinerlerden bu cümleleri duyunca yüzümde pis bi gülümseme oluşan bir tek ben miyim. Çok zor tutuyorum kendimi.
Sonra soracağım doktora, bebeğin cinsiyetini... "Kız mı erkek mi hekim bey?"
Kız, erkek, erkek, kız, erkek... liste uzuyor.
Malum çok doğuruyor it milleti.
Hazırlıkları yaptık, çocuk odasını pembe ve mavi renklere boyadık gereki donanımları edindik..
Hep veterinlerin yaklaşımından sonra oluşan ciddiyetten dolayı böyle oluyor...
 |
| Arı |
Yeni mezun veteriner, ama şehirli. Köye gidiyor büyük başlara bakmaya.
Köylülerle iyi geçinmek, kendini sevdirmek niyetinde... İşi bitiyor.
İletişim kurmanın yollarını arıyor. Aklına bir espri geliyor...
 |
| Arınınkini Bulamadım |
Köylü herifin suratına bakıyor.
"Ben öyle arının amına koyim"
Sevgiler Saygılar
Yakonuz
herşey iyide sevgili yakocum, niye amına koyuyorsun..koycaksan da kibarca belirtsen keşke..narin ve ılımlı tarzına böyle ayıp kelimeler hiç ama yakışmıyor.. ak partili yahudi bir vatandaşımız geçen bana dediki durmak yok yolam devam ama yako artık amlara koymamalı..
YanıtlaSil